İlk yazıdan sonra Müslüman olduğunu söyleyenlerin hakaretlerine hedef olduk. Hocalarının bir an bile eleştirilmesine tahammülü olmayan bu insanlar, kutsayıcı konumuna düştüklerinin farkında değiller. İşin enteresan tarafı ise, yıllardır bize bu dini ve ilmi müktesebatı getirenleri, kutsadığımızı söyleyenlerin şimdi hocalarını kutsadığını müşahede ediyoruz. Söylediklerini bir ayetmiş gibi telakki edip etrafa din satar hale geldiler. ‘’Uydurulan dinden İndirilen dine’’ sloganı bunun en açık tezahürüdür.
Düşünün bir dakika. Bunların Işid’den ne farkı kalıyor? Tekfirse tekfir, dışlamaysa dışlama. Ne ararsan var. Işid sokak ortasında adam öldürüyorsa bunlar da koltuklarında oturmuş insanları aforoz ediyor, adeta Işid’e yem hazırlıyorlar.
Gittikleri her yerde, çıktıkları her programda yeni dinin tebliğini yapıyorlar. En son 04.08.2015 tarihinde Habertürk kanalında Teke Tek programına çıkıp, tüm Türkiye’nin önünde tekfirde ne kadar mesafe aldıklarını bize gösterdiler. İlgili tarihte kısacası merdiven altında üretilen yeni bir dinin tanıtılmasını izledik. Luther’in varisleri Allah’a yeni bir dini onaylatmaya çalıştılar.
Program üzerinde tahlil yapmaya başlayalım. Fatih Altaylı söze; İslam’da bu kadar kargaşanın ve karışıklığın sebebini öğrenme amaçlı okumalar yaptığını söylüyor. Yani işin özü nedir, bunu davet ettiği üç hocadan (!) öğrenmek istiyor. Tanıtma sırasında Caner Taslaman’ın ilahiyatçı olmayıp felsefeci oluğunu söylediği sırada, lafa giren Taslaman ‘’Din felsefesici olduğum için, ayrıca iki doktoramdan bir tanesi İslam üzerine çalıştığım bir siyaset tezi olduğu için işin içindeyiz.’’ diyerek İslam hakkında konuşup ahkâm kesmenin iki doktoraya ve yazılan birkaç kitaba bağlı olduğunu dile getiriyor. Heyhat!!!
Bu ifadeler, Merhum Ebu Ğudde’nin, Kıymetü’z-Zaman Inde’l-Ulema isimli kıymetli eserinde zikrettiği hayran bırakan anekdotları hatırlatmaktadır. Önümüzde âmâ haliyle Said bin Müseyyib’e ilim için giden Katade örneği var. Ey âmâ beni kuruttun (bütün ilmimden faydalandın) diyen Said Bin Müseyyib, bana, Iraklı olup da Katade’den daha hıfz edeni gelmemiştir diye ekliyor.
İmam A’zam’ın dersini kaçırmamak için vefat eden çocuğunun techiz ve defin işlemlerini akrabalarına ve komşularına bırakan ve ölüm döşeğinde iken talebesi Kadı İbrahim bin Cerrah’a bir meseleyi öğretmekten usanmayan Kadıların Kadısı lakabıyla İmam Ebu Yusuf, ilmin ve zamanın ne kadar değerli olduğunu bize kendini feda ederek gösteriyor.
Yine İmam A’zam’ın talebelerinden olan İmam Muhammed eş-Şeybani gece uyumazdı. Yanına birden fazla kitap koyardı. Birinden sıkılınca diğerini okumaya başlardı. ‘’Uyku hararettendir’’ diyerek uykusunu su ile izale ederdi.
İmam eş-Şafii de geceyi üçe böler; bir kısmında yazar, bir kısmında namaz kılar, bir kısmında ise uyurdu. Sanırım şunu söylesek hata etmiş olmayız; Kadim Ulema’nın neredeyse hepsi geceyi bu şekilde ihya ederlerdi.
Hadis ilmi tahsil etmek için babasının kendisine bıraktığı bir milyon dirhemi gözünü kırpmadan infak eden ve sadece giydiği ayakkabısı kalan Yahya bin Ma’in…Arkasında yüz on dört Kımtir[1] kitap bıraktı.
İmam Taberi’nin üç bin varakalık tefsir yazdığını Ebu Ğudde kitabında zikrediyor. 86 yaşında vefat eden İmam Taberi’nin tüm eserleri hesap edilerek, hayatı boyunca her gün 24 varaka yazdığı ortaya çıkıyor.
Yine İbn Şahin’e ait Tefsiru’l-Kebir 1000 cüz, el-Müsned 1000 küsür cüz, et-Tarih ise 150 cüz şeklinde zikrediliyor. Bu misalleri çoğaltmak elbette mümkündür. [2] Lakin dikkat çekmek istediğim nokta şudur; bu kadar eser ve ilim bırakan isimler, bu kadar cesaretli olmadılar. Zamanlarını ve kendilerini ilim öğrenmeye ve öğretmeye adamış bu insanlar, kendilerinden önce gelenleri uydurulan dine uymakla itham etmedi. Çok okumak ve çok yazmanın karalamayı gerektirmediğini bize gösterdiler. Oysa şimdi çok eser yazmak, din hakkında ahkâm kesmenin bileti imiş gibi algılanıyor. Bu da modern dönemin serencamıdır maalesef. Her zaman yanılma payı bırakan Ulema’nın bu mütevazı tavrı ne yazık ki birkaç kitap yazanlara sirayet etmemiş. Programın ilerleyen dakikalarında bunu daha iyi göreceğiz.
Fatih Altaylı bu kadar ayrılığın sebebini öğrenmek için sözü Okuyan’a veriyor. Okuyan bu ayrılıkçı tarafların kendilerini Kur’an’a dayandırdıklarını ve ‘’Eğer siz hangi konu olursa olsun bu konuyu Kur’an’dan konuşacaksanız sizi dinleyenler Allah adına konuşuyorsunuz gözüyle takip edip dinledikleri için gerçekten Allah’ın kitabından konuşmanız gerekiyor. İnsanların görüşlerini din diye satmaya kalkışırsanız sizi dinleyenler nerede Allah adına nerede kendi adınıza konuştuğunuzu kestiremeyebilirler.’’ diye devam ediyor. Biz de soralım; siz de Kur’an üzerinden konuşuyorsunuz. Biz sizin Allah adına mı yoksa kendi yanınızdan mı konuştuğunuzu nereden bileceğiz, bunun kıstası, ölçüsü nedir? Okuyan’nın da dediği gibi her grup kendini Kur’an’a dayandırıyor. Peki, kim haklı? İşte bu haklılığı ispatlayacak sağlama nasıl olacak? Devam ediyor: ‘’Bu metni doğru anlayabilmek ve bu metin üzerinden konuşabilmek için bir takım olmazsa olmaz ihtiyaçlar var. Bu ihtiyaçların en başında geleni ise Kuran’ın bütün dediklerini bilme kuralıdır. Yani bir ayete bakarak konuşmayacaksınız.’’ Peki, kendisinin şefaat hususunda, bu kurala bağlı kalmada ne kadar tutarlı olduğunu ileride göreceğiz. Okuyan, Kur’an’ı anlamak için ayetler arasındaki siyak sibak ilişkisini ve ayetlerin iniş sebeplerini bilmenin şart olduğunu söylüyor. Kendisi acaba şefaatin olmadığını söylerken şefaatla ilgili ayetlerin siyak ve sibak ilişkisini, iniş sebeplerini biliyor mu?
‘’Kuranda şefaatle alakalı 32 tane ayet var. 32 sini de bilerek konuşacaksın. İkisini bilmekle olmaz bu iş. Biliyor musunuz piyasada şuan şefaatle alakalı dolaşan kanaatlerin hiçbirinin Kur’an’dan referansı yok.’’ diyor Okuyan. Doğru şefaat anlayışının ‘’cennete gitmiş bir adamın cennette ki ödülünün katlanmasıdır’’ diye ekliyor. Peki, Şefaatin olduğunu bildiren ayetleri neden okumadınız? Hani parçacı okuma şekli kuralsızlıktı.
Madem siz okumadınız biz okuyalım. ‘’Onun nezdinde, (âhirette) kendisine izin verdiği kimselerden başkasının şefaati fâide etmez. Nihayet (ona izin çıkıp da) kalplerinden korku giderildiği zaman (birbirine): «Rabbiniz ne buyurdu»? derler, (şefaat edecekler de:) «Hakkı (söyledi)» derler. O, çok yüce, çok büyüktür.’’[3] ‘’O gün Rahman’ın izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başka, hiç kimsenin şefaati fayda vermez.’’[4] ‘’….O’nun izni olmaksızın O’nun yanında şefaat edecek olan kimdir?…..’’[5]“Rahman’ın huzurunda söz almış olanlar dışında hiç kimse şefaat edemeyecektir.”[6]
Bu ayetler Şefaatin olacağını gösteriyor. Şefaatin olmadığını söyleyen ayetlerin siyak ve sibakına bakıldığında o ayetlerin iman etmeyenler hakkında olduğu görülecektir. Yani Şefaatin olması için tek şart, imandır. Günahkâr olsun ya da olmasın, cennete girsin ya da girmesin Allah şefaat izni verdiği zaman buna kimse engel olamaz. Şefaati, ‘’cennete gitmiş bir adamın cennette ki ödülünün katlanmasıdır’’ şeklinde sınırlamak Allah adına konuşmak değil midir? Tam bu sırada İslamoğlu bir kapak yapmak istediğini söyleyip bir hadis okuyor; ‘’ Peygamberimizin tam vefat günü vefatına 1, 2 saat var. Artık vefat edeceğini de anlamış ve baş ucuna sevdiklerini topluyor. Teker teker onlara şöyle hitap ediyor kızına olan hitabını vereyim:” Kızım Fâtıma Allah’ın elinden kendi eylemlerinle kendini satın al vallahi Allah’ın elinden seni ben bile alamam” kapak olsun hani biz hadisleri inkar ediyormuşuz ya ! Böyle diyen bir Allah Rasul’ü var orda. Peki biz ne yaptık torpilin adını şefaat koyduk.’’
Şimdi bir baba düşünün ve bu Peygamber de olsa en yakınına elbette nasihat edecek. Bunun neresi garip? Peygamberimizin bu sözüne tutunup diğer hadisleri inkâr etmek, iki yüzlülük değil de nedir? İslamoğlu burada hadis inkarcıları diye Peygambere’mi kapak yapıyor? Çünkü şefaatin olduğunu Peygamberimiz söylüyor. Kur’an’ı ezberleyenin[7] ve Kur’an’ın[8] şefaat edeceğini bildiriyor. “Kıyamet günü üç grup şefaat edecektir; Peygamberler, alimler ve şehidler.”[9] İsra 79 ayetinde belirtilen makam-ı mahmudun ne olduğundan sorulunca “Bu şefaattir”[10] diye cevap veren Peygamberimize mi kapak yaptın İslamoğlu? (tümüne haşa) Birçok hadis var şefaat üzerine. İşinize yarayan hadisi alıp, diğerlerini bırakıp Müslümanlıkla bağdaşır mı?
Devam edecek…
Dipnotlar
[1] Kitapların koyulduğu sepet
[2] Daha fazla bilgi için baknz, Kıymetü’z-Zaman Inde’l-Ulema
[3] Sebe 23
[4] Taha 109
[5] Bakara 255
[6] Meryem 87
[7] Tirmizi, Sevabu’l-Kur’an 13, 2907; İbnu Deybe, Teysiru’l-Vuslat…Terc.:Kütüb-i Sitte,c.3, Hadis No:13,s.237)
[8] Müslim, Müsafirun,252, (804), ; İbnu Deybe, Teysiru’l-Vuslat…Terc.:Kütüb-i Sitte,c.3, Hadis No:441,s.248-249)
[9] İbni Mace, Zühd 37
[10] Tirmizi, Tefsir 17 (nr.3136); Beyhaki, Şuabü’l-İman, nr 300)